Historia o dawnych czasach (kontynuacja)

- Tak Tyle czasu mu poświęciła, a on tak mi się odwdzięcza.

- I tak bywa.

- Ty masz imię jak książę Nate .

- Tak tylko imię. Musze już wracać. Dozo baczenia.

- Dozo baczenia.

Anabel spała pierwszy raz od dawana.”

- Na dziś koniec historii. Idziemy Spać.

- Jutro ją skończysz babciu.

- Oczywiście dobranoc.

- Dobranoc.

Następnego dnia wieczorem babcia siedziała przy kominku. Usiadłam  obok niej w drugim fotelu.

- Babciu opowiesz mi jeszcze o tej twojej prababce?

- Oczywiście na czym skończyłam.

- Na tym jak Anabel w końcu spokojnie zasnęła.

- „ Następnego dnia Anabel czekała na królową. Kiedy królowa przyjechała  Dziewczyna zdjęła pomiary. Królowa pojechała, a ona zaczęła szyć. Wtem ktoś zapukał do drzwi. Był to sługa Nate.

- Witaj. Mogę wejść.- Zapytał

- Witaj, oczywiście- powiedziała.- Co cię tu sprowadza?

- Przyszedłem ci pomóc.

- A nie jesteś potrzeby w zamku?

- W zamku…. Nie.

- A to dobrze to mi pomożesz szyć.

Do późna pracowali. Chłopak poszedł, a Anabel dalej pracowała. Po paru godzinach skończyła. Suknia wyszła przepiękna. Jakoś nad ranem skończyła. Nawet nie miała czasu pospać. Posprzątała i czekała na królową . Po jakimś czasie przyjechała królowa.

- Proszę wejść Królowo – Powiedziała i się ukłoniła.

- Witaj kochana jak tam moja Sukni?- Zapytała

- Już gotowa.

 Pokazała suknie. Królowa była zaskoczona pozytywnie.

- Jest przepiękna.

- Dziękuje bardzo się starałam .

- Zapłacie jej.

Dali jej woreczek złota. Zabrali sukienkę i wyszli. Dziewczyna położyła się.  Patrząc w sufit zobaczyła jakąś klapę. Wzięła drabinę i weszła na górę Tam był pokuj jej rodziców. Zobaczyła szafę. Otworzyła ją, a tam piękne suknie. Nic nie ruszała tylko zeszła na dół. Rzadko kto ją dowiedział, dlatego cieszyła się z każdej wizyty. Sprzątając w domu usłyszała pukanie. Więc szybko poleciała odtworzyć. W dziwach stał chłopak ubrany w królewskie szaty i był ranny w rękę.

-Pomórz, proszę.- Ledwie wydusił.

Pomogłam mu się położyć. Musiałam rozedrzeć jego rękaw. Obmyłam ranę wodą i obwinęłam kawałkiem tkaniny. Chłopak zasną. Siedziałam i czuwałam całą noc. Nad ranem chwile zasnęłam. Jak się obudziłam to on patrzył na mnie. Wstałam i poszłam po wodę.

- Masz ochotę się napić?- Zapytałam

- Z chęcią. Dziękuje.- Odparł

- Co ci się stało?- Pytałam podchodząc do niego by zobaczyć ranę.

- Napadli mnie gdy jechałem odwiedzić kuzyna.

- Kto jest twoim kuzynem?

- Książę Nate. Jak to wygląda?

- Rana się zagoi ale to trochę potrwa.

- Dziękuje. Jestem Książę Connor.

- Miło mi jestem Anabel.

- Piękne imię.

- Dziękuje. „

- Dobrze na dzisiaj koniec opowieści. Dalszej części dowiesz się jutro.

<3. Dalsza część niedługo. 

Historia o dawnych czasach.

Jestem Amelia .Wakacje spędzałam u babci.  Jednego wieczoru usiadłyśmy przy kominku a babcia powiedziała:

- Wiesz co wnusiu . Przypominasz mi moją prababkę która żyła w czach gdy na świecie żyli królowie . Była zwykłą wieśniaczką, a stała się królową.- Powiedziała

- Opowiesz mi jej historie.- Zapytałam

- Oczywiście.

- Od razu dziękuje.- Odparłam.

- „Wszystko zaczęło się dawno temu. Dziewczyna o imieniu Anabel mieszkała z rodzicami i wyczekiwała gdy jej mama urodzi dziecko. Urodził się chłopczyk dano mu imię Szymon. Dziewczynka cieszyła się że ma brata. Miała 12 lat. Cztery lat później zmarli jej rodzice w wypadku. Dziewczyna zajmowała się utrzymaniem domu, opieką brata i wszystkim innym czym zajmowali się jej rodzice. Jednego dnia do chłopczyka przyszła jakaś dziewczynka w jego wieku. Zgubiła się i nie wiedziała co robić. Anabel ją przygarnęła. Dzieci się super bawiły. Po kilku godzinach ktoś zapukała do drzwi. Otworzyła, a tam królowa. Dziewczynka od razu pobiegła do niej z krzykiem

- Mama !!!!!!

- Moje dziecko- Powiedziała do małej.- Dziękuje.

- Ta pani mi pomogła bo się zgubiłam.

- Jak mogę ci się odwdzięczyć.- Zapytała królowa

- Nie trzeba.- Wtedy podszedł do nich  Szymon.

- Mamo Szymon może przyjechać do nas na noc?

- Oczywiście. Jeżeli jemu mama pozwoli.

- Ja nie mam mamy.- Powiedział Szymon.

- No to jak ci siostra pozwoli.

- Mogę? – Zapytał

- Oczywiście .

- To my go od razu zabierzemy. Dobrze ?

- Dobrze.

Schyliła się do Szymona pocałowała go w czoło i powiedziała:

- Baw się dobrze.

Pojechali, a ona została sama. Nie mogła spać. Więc siedziała. Całą noc.

Rano zrobiła to co miała zrobić i poszła po brata do zamku. Jednak chłopczyk nie chciał z nią wrócić. Wiec ona wróciła do domu sama. Cały dzień pracowała. Nie jadła. Nie spała w nocy.  Tak przez kolejne dni. Minęły dwa tygodnie, a chłopczyk nie chciał wrócić z nią do domu. Król go przygarną. Straciła brata. Nie wiedziała co robić. W końcu skupiła się na pracy, chatce w lesie, ogródku i kózce. Cały dzień pracował szyła ubrania i je sprzedawała, a za zarobione pieniądze kupowała jedzenie.   Pewnego dnia pod jej dom przyjechała karoca. To był jej brat z matką.

- Dzień dobry- Powiedziała i się kłoniła.

- Dzień dobry. – Odparła królowa.

- Co was tu sprowadza?- Zapytała

- Słyszałam że szyjesz piękne suknie.- Powiedziała królowa.

- Normalne. A co trzeba ?

- Uszyjesz mi suknie. – Rozkazała

- Oczywiście . Tylko że nie mam materiałów.

- Przywiozą ci.

- Dobrze to juto królowa przyjedzie . Zdejmę pomiary.

- Dobrze. Dowidzenia.- Powiedziała królowa.

- Dowidzenia.

Po paru godzinach przyjechał posłaniec z  materiałami do sukni dla królowej.

- Witaj- Powiedział

- Witaj – Odparła

- Jestem Nate. – Przedstawił się i się ukłonił

- Ja jestem Anabel.- Powiedziała i również się ukłoniłam.

- Przywiozłem materiały do sukni dla królowej.

- Dziękuje. 

<3 Ciąg dalszy niedługo.