Historia o dawnych czasach (kontynuacja)

- Tak Tyle czasu mu poświęciła, a on tak mi się odwdzięcza.

- I tak bywa.

- Ty masz imię jak książę Nate .

- Tak tylko imię. Musze już wracać. Dozo baczenia.

- Dozo baczenia.

Anabel spała pierwszy raz od dawana.”

- Na dziś koniec historii. Idziemy Spać.

- Jutro ją skończysz babciu.

- Oczywiście dobranoc.

- Dobranoc.

Następnego dnia wieczorem babcia siedziała przy kominku. Usiadłam  obok niej w drugim fotelu.

- Babciu opowiesz mi jeszcze o tej twojej prababce?

- Oczywiście na czym skończyłam.

- Na tym jak Anabel w końcu spokojnie zasnęła.

- „ Następnego dnia Anabel czekała na królową. Kiedy królowa przyjechała  Dziewczyna zdjęła pomiary. Królowa pojechała, a ona zaczęła szyć. Wtem ktoś zapukał do drzwi. Był to sługa Nate.

- Witaj. Mogę wejść.- Zapytał

- Witaj, oczywiście- powiedziała.- Co cię tu sprowadza?

- Przyszedłem ci pomóc.

- A nie jesteś potrzeby w zamku?

- W zamku…. Nie.

- A to dobrze to mi pomożesz szyć.

Do późna pracowali. Chłopak poszedł, a Anabel dalej pracowała. Po paru godzinach skończyła. Suknia wyszła przepiękna. Jakoś nad ranem skończyła. Nawet nie miała czasu pospać. Posprzątała i czekała na królową . Po jakimś czasie przyjechała królowa.

- Proszę wejść Królowo – Powiedziała i się ukłoniła.

- Witaj kochana jak tam moja Sukni?- Zapytała

- Już gotowa.

 Pokazała suknie. Królowa była zaskoczona pozytywnie.

- Jest przepiękna.

- Dziękuje bardzo się starałam .

- Zapłacie jej.

Dali jej woreczek złota. Zabrali sukienkę i wyszli. Dziewczyna położyła się.  Patrząc w sufit zobaczyła jakąś klapę. Wzięła drabinę i weszła na górę Tam był pokuj jej rodziców. Zobaczyła szafę. Otworzyła ją, a tam piękne suknie. Nic nie ruszała tylko zeszła na dół. Rzadko kto ją dowiedział, dlatego cieszyła się z każdej wizyty. Sprzątając w domu usłyszała pukanie. Więc szybko poleciała odtworzyć. W dziwach stał chłopak ubrany w królewskie szaty i był ranny w rękę.

-Pomórz, proszę.- Ledwie wydusił.

Pomogłam mu się położyć. Musiałam rozedrzeć jego rękaw. Obmyłam ranę wodą i obwinęłam kawałkiem tkaniny. Chłopak zasną. Siedziałam i czuwałam całą noc. Nad ranem chwile zasnęłam. Jak się obudziłam to on patrzył na mnie. Wstałam i poszłam po wodę.

- Masz ochotę się napić?- Zapytałam

- Z chęcią. Dziękuje.- Odparł

- Co ci się stało?- Pytałam podchodząc do niego by zobaczyć ranę.

- Napadli mnie gdy jechałem odwiedzić kuzyna.

- Kto jest twoim kuzynem?

- Książę Nate. Jak to wygląda?

- Rana się zagoi ale to trochę potrwa.

- Dziękuje. Jestem Książę Connor.

- Miło mi jestem Anabel.

- Piękne imię.

- Dziękuje. „

- Dobrze na dzisiaj koniec opowieści. Dalszej części dowiesz się jutro.

<3. Dalsza część niedługo.