Historia o dawnych czasach (kontynuacja)

Wcześnie  się obudziłam. Posprzątałam u siebie. Chciałam zrobić śniadanie dla babci i siebie, ale jak zeszłam babcia już była w kuchni.

- Dzień dobry.- Powiedziałam

- Dzień dobry słonko. Jak się spał?

- A bardzo dobrze. Czemu tak wcześnie wstałaś?

- Ponieważ twoja mama do mnie dzwoniła.

- A co chciała?

- Zapowiedzieć się że przyjedzie.

- To dzisiaj nie będzie opowieści?

- Przed sanem ci trochę opowiem.

- Dobrze – Powiedziałam szczęśliwa.

Zjadłyśmy śniadanie. Poszłam się przygotować do przyjazdu mamy. Po południu w końcu przyjechała. Przyjechała ze swoim partnerem ( Rodzice są od roku po rozwodzie). Przywitałam mamę. Weszliśmy do środka. Usiedliśmy do stołu by zjeść wspólny obiad.

- Zostajesz na noc?- Zapytałam mamę.

- Nie mogę- Powiedziała

- Dlaczego?

- Ponieważ musimy odebrać mojego syna z lotniska.- Powiedział mężczyzna.

- Nie pytałam ciebie.- Rzuciłam

- Amelia!!!

- Co??

- Jak ty się zachowujesz!!!

- Normalnie. – Krzyknęłam i wybiegłam z domu. 

Niedaleko domu babci jest las. Znalazłam sobie miejsce i stworzyłam sobie tam kryjówkę. Oczywiście tam pobiegłam. Tylko babcia wiedziała gdzie mogła bym pobiec.  W tym miejscu mogłam robić wszystko było jakby zaczarowane. Wszystko bo sobie wyobrażam staje się. Dość długo tam siedziałam sama. Potem babcia do mnie dołączyła.

- Opowiedzieć ci dalszą część historii.

- Tak.

- Na czym skończyłam.

- Na tym jak poznała księcia Connora

- A już pamiętam więc:

„- Musze wracać pewnie się zamartwiają.- Oznajmił

- Jak ty chcesz jechać z tą ręką. Jesteś osłabiony. Nie ma mowy.- Zaprotestowała

-To weź mojego konia jedz do zamku mojego wuja i poproś o pomoc dla mnie.

- Dobrze. Ale masz leżeć grzecznie. Dobrze?

- Dobrze. Jedz.

 -Zaraz sprowadzę pomoc.

Wsiadłam na konia i pojechałam jak najszybciej. Zanim weszłam do zamku strasz mnie zatrzymała.

- Dokąd?

- Musze się jak najszybciej spotkać się z królem. Chodzi o jego siostrzeńca.

- Tak na pewno.

- Nie wierzycie to spójrzcie jakim koniem przyjechałam . 

Koń miała na sobie godło zamku księcia.

- Dobrze wejdź.

Zwołali króla. Podszedł do niej i zapytał:

- Co z moim siostrzeńcem?

- Jest ranny. Odpoczywa w mojej chatce. Przyszłam prosić o pomoc.

- Oczywiście. Straż jedzcie z nią. Jedzcie jak szybko. Wyśle też mojego syna. Ruszajcie.

Wyszła z zamku wsiadła na konia ruszyła a strasz za nią. Szybko dotarli na miejsce. Weszła do chaty a tam książę śpi.

- Cśśśśśśśśśśśśśś. Śpi.- Powiedziała do straży.

- Mogłabyś go obudzić- Zapytał jeden Strażnik. Ona tylko skinęła twierdząco.”

- Wróćmy do domu zimno się robi. – Powiedziała Babcia. A ja tylko skinęłam twierdzo głową. <3